ang aking paglalakbay

Paglalakbay

Ang Talambuhay ni Criselda Malabanan, 4science

            Pagdilat ng araw, gigising ang prinsesa, kakain ng umagahan, maliligo, magbibihis, sasakay ng dyip, bababa sa overpass, aakyat dito at pupunta na nang Dizon High- iyan ang kasalukuyang buhay ko ngayon.

ako, noong 2 months old.

            Mayo 18, 1995 nang isilang ang napakagandang babae sa balat ng lupa na si Criselda Alcantara Malabanan o mas kilala satawag na “mhokay”. Malaking biyaya ito mula sa Panginoon para sa kanyang mga magulang na sina Crisanto at Yessa Malabanan. Laking tuwa ng kanyang mga kapatid na sina Clariza at Christian dahil magkakaroon na sila ng panibagong anghel at AKO iyon.

            Maraming masasayang alaala ang namumutawi hanggang sa ngayon sa aking isipan noong bata pa ako. Lahat siguro ng bata ay iyakin pero ako na yata ang pinakaiyakin sapagkat konting asar lang sa akin ay naiyak na agad ako. “Otiot” ang pangloko nila sa akin, hindi ko alam kung bakit , siguro ay dahil nga sa ako ay iyakin. Tuwing tanghali, pinapatulog ako para daw lumaki, pero paggising ko, lagi akong naiyak, hindi ko alam kung bakit pero iyn ang nakasanayan ko. Ang panakot nila para tumigil ako sa pag-iyak ay isisilid sa sako. Iyakin talaga ako noong bata kaya hilig nila akong asarin. Nakakatuwang isipin ngunit takot ako sa “camera” noong bata pa ako, ewan ko kung bakit pero hindi talaga ako nagpapakuha ng litrato. Pinipilit nila ako pero takot talaga ako.

Bagong gising ako niyan,
nakatulog ako sa graduation ng aking kapatid.

            Tuwing Pasko ay lagi akong masaya dahil marami akong pera. Ang daming nagbibigay sa akin ng mga regalo, paligsahan nga kaming magkakapatid sa paramihan ng matatanggap na aginaldo. Naniniwala din ako noon kay Santa Claus. Tuwing Bagong taon naman ay lagi akong busog dahil marami kaming handa. Sinasabi ko na hindi ako tutulog pero nakakatulog pa rin ako at ginigising na lang ako ng aking ina pag malapit ng magbagong taon.

1st honor ako
at hawak ko ang aking trophy.

            Limang taon gulang ako nang ipinasok ako ng aking ina sa Day Care sa tapat lang ng bahay naming. Sabik na sabik akong pumasok pero pagpasok ko ay lumabas na agad ako dahil sa nahihiya ako. Wala akong nagawa noon kung hindi umiyak. Anim na taon ako nang pumasok sa Kinder. Tanda ko pa noon ay lagi akong nauunang matapos sa pinagagawa ng aking guro, kaya naman lagi akong masaya. Sa sipag at tiyaga ko sa pag-aaral, nakakatuwang isipin pero 1^st honor ako noong Kinder.

            Sa pagtungtong ko ng elementarya, hindi nagging madali para sa akin sapagkat iyakin pa rin ako. Sa pagpasok ko ng Grade 1 ay inihahatid ako ng aking ina hanggang sa room, pero kapag umalis na siya hahabulin ko siya na may kasamang pagiyak. Nagkaroon nga ng oras na nagkunwari akong masakit ang aking tiyan para lang hindi makapasok. Hindi naging hadlang sa aking pagaaral ang pagiging iyakin ko dahil 1^st honor ulit ako noong Grade 1.

            Sa pagpapatuloy ng aking pagaaral, marami akong naging karanasan. Nalaban ako sa ma contests sa iba ibang skul, minsan talo pero minsan naman ay panalo. Nakakatuwang isipin pero lagi akong 1^st honor pero noong Grade 5 ay 2^nd honor lang ako. Sinabi ko sa aking sarili na babawi ako at babalik ako sa aking trono. Nagaral ako ng mabuti at pagkatapos ng aking paghihirap at pagtitiyaga ay 1^st honor ulit ako noong Grade 6. Laking tuwa ko noon para sa aking sarili. Masaya ako sapagkat naging makabuluhan at masaya ang aking buhay elementarya.

            Hmmmm … oh hayskul life…oh hayskul life ……

            Excited na akong malaman at maramdaman ang buhay sa sinasabi nilang “pinakamasayang hakbang sa pagaaral- ang High School.

            Sa pagpasok ko ng hayskul ay napili kong mag-aral sa Colonel Lauro D. Dizon Memorial National High School at kabilang ako sa “science” section. Si Ma’am Shirley ang adviser ko. Unang pasukan ay wala pa akong masyadong kakilala. Hindi pa rin ako masyadong naimik at nakikipagusap sa iba sa dahilan na nahihiya pa ako. Buti na nga lang at hindi na iyakin.

            Mahirap palang maging “science”, kasi nga naman araw-araw may assignments, tests, quizzes, projects at marami pang iba. Whooooo kakasawa na! Nalaman ko rin na maaring magtanggal sa aming section kung mababa ang mga grades, kaya naman nag-aaral akong mabuti. Marami akong masasyang karanasan at isa na dito ang paglaban namin sa mga contests at buti na lang ay nananalo kami. Isa sa lubos na ikinasaya ng aming klase ay sa unang pagkakataon nanalo ang science section sa Ibong Adarna. Laking tuwa namin sapagkat napatunayan namin na kaya naming magwagi sa isang laban na matagal nang inaasam ng science section- ang maging 1^st sa Ibong Adarna.

            Nagpatuloy ang mga araw at malapit nang matapos ang mga araw naming bilang 1^st year. Lahat kami ay nalulungkot dahil matatapos na ang unang taon naming bilang hayskul. Lahat din ay kinakabahan dahil baka may matanggal sa amin. Nawala ang lahat ng kabang ito nang malaman naming na lahat kami ay magiging II- Science.

            “Ma’am S.P- iyan ang tawag naming sa aming adviset nang ako ay 2^nd year. Naaalala ko pa noon na hindi ko siya naiintindihan kapag nagsasalita dahil napakahina ng kanyang boses pero sa pagtagal ay nakasanayan ko na din. Sa kanyang klase nabuo ang lavender, blue, sky blue,red, black at fuchsia pink kung saan ako nabibilang. Nakakaasar man isipin pero laging kulelat ang aking grupo kapag nagpapacontest si Ma’am S.P. Hindi naming alam kung bakit pero lagi naman kaming nagaaral. Minsan ay nag dissect kami ng palaka at laking tuwa naming sa aming sarili dahil ang grupo naming ang unang natapos t proud na proud kami dahil hindi na kami naging kulelat.

            Sa pagpapatuloy ng aking paglalakbay bilang 2^nd year hayskul ay marami rin akong naging karanasan. Nanalo kami sa mga contests at isa na dito ang Florante at Laura. Sa pagdaan ng panahon ay natapos at iniwan na naming ang pangalawang taon bilang hayskul.

            Oh ? ….. silipin naman natin ang buhay 3^rd year ko.

            Unang pasukan ay nagulat ako dahil sa marami na ang subjects na ang pagaaralan ko, pero hindi ko ito lubos inisip at sineryoso dahil alam ko naman na makakayanan ko ito.

            October 6, 2009 nang mabuo ang “Dhark Witchez” at iyan ang barkada ko. Sila ang mga tunay kong kaibigan at laging nandiyan kapag may problema ako. Napakasaya ko dahil kabilang ako sa grupong ito. Isa din sila sa matatalik kong kaibigan.

            Isa sa naging masayang pangyayari sa buhay ko nang makilala ko ang aking “prince andie” at “prince kyle”. Naging inspirasyon ko sila pero nalungkot din ako sapagkat gagraduate na sila.

            Masaya at lalong tumibay ang samahan ng aming klase, ngunit hindi maiiwasan ang hindi  pagkakaintindihan. Nagkaroon ng napakaraming away sa aming klase. Isa na dito ang away ng Dhark Witchezsa isang grupo din ng barkada sa aming klase. Marahil ay hindi namin maunawaan ang isa’t isa kaya humantong sa away ang lahat ng ito. Maraming masasayang alaala ang namumutawi hanggang ngayon sa aking isipan nang ako ay third year at gusto ko itong balikan.

            Sa pagtakbo ng oras ay natapos na ang aking buhay bilang III-Science. Nakakalungkot man isipin pero walo sa aming klase ang natanggal. Masakit mangisipin ngunit kailangang tanggapin.

            Whoooo … senior na ako at ito ang buhay ko sa kasalukuyan.

            Sa pagtungtong ko ng 4^th year ay dalawang emosyon ang naramdaman ko, ang lungkot at saya. Saya dahil matatapos na ako ng pagaaral sa sekondarya at lungkot dahil lilisanin na naming ang sinasabing pinakamasayang hakbang sa pagaaral.

            Sa buong buhay ko ay  hindi pa ako nagkakaroon ng matino at matagalang “BEST FRIEND”. Sa pagpapayuloy ng aking paglalakbay ay nakilala ko si “Lex Angeline Glorioso Gutierrez”, ang best friend ng buong buhay ko. Napakasaya ko dahil nakilala ko ang isang tulad niya. Isang kaibigan na laging nariyan kapag kailangan ko at umiintindi sa mga pagkakamali ko. Minsan ay nagaaway rin kami at nagkakaroon ng hindi pagkakaintindihan, pero kahit ganoon man ay nagkakaayos pa rin kami. Nagkaroon ng isang pangyayari na muntik nang mawala ang bhext ko sa buhay ko. Hindi ko hinayaang mangyari iyn dahil hindi ko makakaya kapag nawala ang best friend ko. Nakakapanghinayang dahil ngayon ko lang siya nakilala dapat ay noon pa. pangako ko sa kanya na hinding hindi ko siya iiwan at ipagpapalit kahit kanino dahil siya lang ang natatanging BEST FRIEND  ko. 

            4- Scyber Phoenix- iyan ang pamilya ko ngayon. Nabuo ang pangalang iyan nang magkaroon ng “Mini Olympics” ang 4^th year. Kami ang mga ube at talong dahil kulay violet ang gaming t-shirt. 3^rd kami sa cheer dance at masaya na kami para dito.Masaya rin ang mga laro, yun nga lang hindi masyadong tapat sa laro ang ibang section. Nagkaroon nga ng oras na nagalit sa amin ang ibang section, ewan ko ba kung bakit eh wala naman kaming ginagawang masama sa kanila.

            “Science section”, iyan ang hinahangaan ng mga estudyante sa Dizon High. Unang napasok sa mga isip nila ay matatalino at hindi sila bagay makisama sa mga ito. Ngayong seniors na kami , marami ang ayaw sa amin dahil sa maraming dahilan. Hindi raw sila bagay makisama sa amin dahil matatalino kami, oo nga’t matalino kami pero hindi naman ito hadlang para maging kaibigan kami. Ang iba naman ay nagagalit dahil lagi na lang kaming panalo sa mga contests, sinasabi nila na malakas daw ang kapit namin pero hindi naman iyon totoo. Hanggang ngayon ay hindi pa rin namin maintindihan kung bakit ayaw nila sa amin at sa likod ng mga sinasabi nilang masasama ay mayroon kaming hinanakit at saloobin na gustong sabihin sa kanila.

            Ngayon ay sinusulit ko na ang bawat sandali na magkakasama kami. Mahal na mahal ko ang 4-Science at isa sila sa pinakamagandang nangyari sa buhay ko. Minsan ay nagdadramahan kami dahil malapit na ang panahon na magkakahiwalay kami.

            Maraming pagbabago ang nangyari sa akin ngayong hayskul. Hindi na ako iyakin sa halip ay naging matapang na ako. Kungdati ay takot ako sa camera, ngayon ay hindi na. sa bawat cell phone ng aking mga kaklase ay makikita lagi ang mukha ko. Mahilig kasi ako ngayon magpicture, naadik ako, kasi naman ang ganda ko, hehehehe!

            Sa pagpapatuloy ng aking paglalakbay ay nalalapit na ang araw at gagraduate na kami. Ang lungkot na naming sa mga panahong ito. Hindi ko malilimutan ang masasayang nangyari sa hayskul life ko. Sulitin na ang dapat sulitin. Ohh? Paano ba iyan hanggang ditto na lang …… hanggang sa muli ng aking paglalakbay .. 

me.. me .. me...

         MHOKAY ??? hmmmm sound familiar or unfamiliar??

        What comes to your mind when you heard the word “mhokay” ? .. hmmm I guess the cute little ghost “momay”, because mhokay and momay have the same sound butt, “mhokay” is my nickname, yes that’s true, mhokay is my nickname.

        May 18, 1995 was the date when Criselda Alcantara Malabanan was born. Hmmm.. do you know her? Well that’s me. Mhokay and Criselda is the same. C from M? oh come on alphabet C is far from alphabet M right? In short my name is far from my nickname. Many people could not imagine or believed that my nickname is Mhokay.. Hmmm why did they say so?. The name Mhokay is originated from my grandmother’s brother in short my grandfather. I don’t know the real reason why he gave me that particular nickname, but I’m so happy for having that nickname, because for me it is so cute and unique.

Ang Prinsesa na nakain ng Mansanas .. ;)

        Mhokay is noisy; happy go lucky, friendly, “epal” “pahed” and happy

person but sometimes she kept her problems. She always wants to cry alone because she is afraid that no one can comfort her. Many of my friends, and classmates don’t know the real me, they thought that I’m always happy but that’s not true. I’m always hurt by the people who I really loved, those people that I appreciated so much.

      

 I consider myself as a Princess, I don’t know why but for me I am a Princess. My best friend call me “pahed” because.. hmm I’m so ma pahed.

“Mhokz” is also my nickname because they say my face is so thick (makapal ang mukha), well that’s my favorite nickname.

Mhokay, Mhokarutuz, Mhokz, Mhokita, Mhokayie,Mhokarot – all of that was my nickname. Oops.. another one is MHOKANG, it is came from my favorite teacher in High School my “dadeh”- Mr.Marfori.

I LOVE MY NICKNAMES AND I AM PROUD OF IT J

I am a Responsible Netizen

          Everyone aspires to be a good netizen, but it’s not an easy goal to achieve. To be beatified by the gods of the net, you will need to surf graciously and illuminate every spot on the web where you are present.

          As a teenager, I can be a good netizen by many ways. I will be  omnipresent.Having a blog with Facebook, Twitter, Friendfeed and Flickr accounts along with some forums and 2-3 email accounts is about the norm these days. To keep my friends and contact happy I will keep everything fresh and updated, and that requires a lot of time and effort. To simplify the task I will have to aggregate my accounts and then consolidate my email accounts into one by using mail forwarding.

          I will not trust others to protect my privacy.

Whether its Google, Facebook or any other company, I will not be vigilant so that I will be responsible in making sure my privacy is protected byreading about any changes, checking the news, or just making sure I hadthe correct settings to suit my needs.

          I will be careful of what they will say.

All too often, people forget that their spouse are on their Facebook account when they change their relationship status to single. Thou shall be careful with his mouth on the net and count to 10 before submitting.

          I will vent on the net anonymously.

If Ifeel the need to vent on the internet, Ishall do so anonymously. That way, I willnot have to worry about who knows about it and what Iend up saying. It is therapeutic to have a secret blog or forum to vent in.

          I shall connect and reconnect

The internet is there to allow people to reach out to others, extend a hand, an ear or a buck. Whatever it is you want to do, it helps to establish new relationship with other netizens.

I shall not feed the troll or be one.   

The vilest creatures of the web shall not be fed or entertained. Trolls tend to lurk on the internet to cause mayhem and corrupt the righteous. They are the ones posting “first” on blogs, throwing ad hominema attacks and just acting stupid. They are committed to the dark side and will not dissuade from their evil. Therefore, no matter how tempted you might be to try and correct them and save them, you SHALL not. They will only grow more vicious.

I will not trust everything I read on the net.

Like anything else on the net, I will need to consult other sources and scour the testaments of the Google to make sure and verify the authority of a piece of information.

Be a responsible Netizen.
http://images.search.yahoo.com/images/view?ba

          I will disconnect.

Every once in a while I will need to disconnect myselffrom the net and go into the wild. Rediscover reality and bring back all those raw thoughts back with you to the net. That will refresh meand allow meto wind down.

          As a internet user I will be responsible in using it, because internet is the one who can help us answer our questions, and it is also used in communication.

          We must be a good netizen.

Clash of the Titans

                  Ang pelikula ay nagsisimula sa kuwento ng Titans. Natalo sa wakas ang mga Titans sa pamamagitan ng kanilang mga anak Zeus ,Poseidon, at Hades, Nang makumbinsi ni Zeus si Hades na gumawa ng isang parang halimaw na nilalang, ang Kraken (na ginawa mula sa laman ni Hades). Si Zeus ang naging pinuno ng mga langit, Poseidon ay naging hari ng mga dagat, at si Hades ay naiwan para pagharian ang Underworld. Si Zeus ang lumikha ng sangkatauhan, at di nagtagal ay nagsimula ng maglinlangan ang mga tao sa pamamalakad ng mga Dios.

        Isang libong taon ang lumipas, may isang mangingisda nagngangalang Spyros ay nakahanap ng isang kabaong sa dagat. Ang isang sanggol at ang kanyang ina na patay Danaë ay nasa loob ito.Inampon ni Spyros ang bata at pinangalanang Perseus. Makalipas ang ilang taon, habang nakasakay si Perseus sa isang maliit na bangkang pangingisda kasama ang kanyang pamilya ay nasaksihan nila ang isang grupo ng mga sundalo mula sa Argos sa pagsira ng isang napakalaking rebulto ni Zeus, bilang isang deklarasyon ng digmaan laban sa mga dios. Lumitaw si Hades sa harap ng isang kawan ng mga harpies at ng mga kawal. Pagkatapos makamit ni Hades ang tagumpay, sinira nya ang bangkang kinasasakyan ng pamilya ni Perseus.

        Si Perseus ay natagpuan ng mga sundalo, na dinala siya sa Argos. Siya ay dinala sa harap ni King Cepheus at Reyna Cassiopeia ,sa panahon ng kanilang pagdiriwang ng digmaan para sa mga dios. Ang Hari ay gumagawa ng mga pahayag na nagpapakita ng kawalang-galang sa mga dios, at ang Reyna ay pinagkukumpara ang kanilang anak na babaeng si Andromeda sa diyosang si Aphrodite.

       Nagalit ng lubha si Zeus, dahil dito binigyan ng pagkakataon si Hades na lumitaw sa harap ng kaniyang mga kapatid sa bundok ng Olympus. Sinabi ni Hades na ang mga dios ang dapat kumilos sa paghihiganti laban sa mga pag-aalsa, at kinumbinsi din nya si Zeus na payagang sirain ang Argos. Lumitaw si Hades sa courtroom at pinatay ang mga natitirang mga sundalo at iniligtas si Cassiopeia sa bingit ng kamatayan. Nagbabanta si Hades na kung si Prinsesa Andromeda ay hindi magsakripisyo para sa kaluguran ng mga dios sa loob ng sampung araw, ang Argos ay pupuksain sa pamamagitan ng Kraken. Nang paalis na si Hades ay nagpapakilala si Perseus bilang isang kalahating diyos. Si Hermes ,ang mensahero ng Diyos , ai ibinalita kay Zeus na ang kaniyang anak na si Perseus ay buhay at nasa Argos. Tumanggi si Zeus na protektahan ang anak ng malaman ito.

          Ibinilanggo ng Hari si Perseus, dahil hindi siya ay lalaban para sa Argos laban sa mga dios. Si Io ang nagpakilala kay Perseus ng kanyang tunay na pamilya. Ito ay upang parusahan si Haring Acrisius para sa kanyang paglaban sa mga dios, nagpanggap si Zeus bilang si Haring Acrisius at siya ang nagging anak. Nang pinatangay ni Acrisius si Danaë at ang sanggol na si Perseus sa agos ay isang galit na galit na Zeus ang nagpatama ng kidlat kay Acrisius na dahilan upang pumangit ang itsura nito. Sinabi din niya kay Perseus na hindi sya tatanda bilang parusa sa pagayaw nya sa panghihikayat ng diyos na si Poseidon. Pagkatapos malaman na ang pagpatay sa Kraken ay magpapahintulot sa kanya upang magkaroon ng paghihiganti laban sa Hades (dahil ito ang dahilan ng pagkamatay ng kaniyang pamilya) Si Perseus ay sumang-ayon na sumama sa pinakamagagaling na sundalo ng Argo sa isang paglalakbay upang mahanap ang Stygian Witches.

Habang nasa gubat, na tuklasan ni Perseus ang tabak ng Olympus, pati na rin ang sagradong alaga na lumilipad na kabayo ni Zeus, ang Pegasi. Tinanggihan ni Perseus ang tabak, na maaaring lamang nyang gamitin, at Pegasus, na ang dios ang naghandog bilang tulong, sinabi ni Perseus na hindi nya nais na maging isang diyos. Inatake ni Calibos ang grupo at pinatay halos lahat ng mga praytoryan sundalo at sinubukang patayin si Perseus ngunit tumakas matapos putulin ni Draco ang kanyang kamay. Gayunman, ang dugo ni Caliboay nagging higanteng alakdan sa labas ng buhangin, na inatake si Perseus at pinatay ang lahat ng mga guwardiya, maliban kay Draco, Solon , Eusebios at Ixas. Sila ay nakaligats sa pamamagitan ng Djinn, isang pulutong ng mga dating taong shamans naging mga demonyo ng Arabian mythology, sa pamamagitan ng pagpapalit ng kanilang mga sugat sa gabok atitim na kapangyarihan. Hindi sila lubos na nagtitiwala sa Djinn hanggang ang kanilang lider na si Sheikh Suleiman ang gumamot ng mga sugat ni Perseus.At nang Makita nila Solon at Draco ang pagpapagaling kay Perseus na sa tingin nila ay sinasaktan ito,lumusob sila at sinubukang iligtas siya. Natalo niya ang lahat ng mga mandirigma at sinabi na ang tanging paraan upang matulungan si Perseus ay sa paglaban ng magkasama. Sumama ang Djinn sa grupo ni Perseus dahil nais din nilang Makita ang mga Dios.

Ang Pakikipaglaban kay Medusa
http://screencrave.com/2010-04-02/clash-of-the-titans-earns-4-2-million-thursday-night/

        Sa paglaban sa Medusa , binaril ni Gorgon si Solon, atsiya’y namatay . Napatay naman ng Medusa sina Ixas at Eusebios. Perseus pagkatapos malinlang si medusa, at habang sinusubukan ni Sulieman ang pagpugot ng ulo nito ngunit humantong lamang sa paghiwa ng ilang mga ahas sa kanyang ulo. Natrap ni Medusa si Suleiman sa pamamagitan ng likaw ng buntot sa paligid nito at mga pagtatangkang gawing bato siya. Matapos isakripisyo ni Draco ang kanyang sarili sa pamamagitan ng pagkuha ng atensyon ni medusa ay nagawa ni Perseus na putulin ang ulo nito. Pagusbong mula sa Underworld, nakita ni Perseus si Calibos ng saksakin nito si Io mula sa likod. Pagkatapos ng isang maikling duwelo, napatay ni Perseus si Calibos, gamit ang tabak mula sa Olimpus, na nagbalik kay Calibos sa pagiging tao. Sa kanyang huling hininga, Calibos (ngayon Acrisius) sinabi nito kay Perseus na huwag maging tulad ng mga dios.Nakita ni Perseus si Io na maging gintong alikabok. Pagkatapos bumalik na sa Argos si Perseus gamit ang kabayong si Pegasus dala-dala ang ulo ni medusa.

        Nang makarating sila sa mga Stygian witches ay sinabi ng mga ito na solusyon ay nasa ulo ng Gorgon medusa, na maaaring patayin ang Kraken pamamagitan n Gawin itong bato. Binigyan si Perseus ng babala na ang kanyang mga grupo ay mamamatay sa proseso at ang lahat ng mga Djinn, maliban kay Suleiman, iwan na ang mga ito. Umalis sina Ozal at Kucuk na nagsasabing hindi sila maaaring lumaban sa underworld. Binisita ni Zeus si Perseus at binigyan ng panlaban sa Mount Olympus, ngunit ito ay tinanggihan. Nagbigay na lang ng isang gintong drakma si Zeus bilang isang paraan upang suhulan si Charon, para sa mga pagdaan sa Underworld.

Sa Argos, ang mga sumasamba kay Hades ay inihahanda ng isakripisyo si Andromeda sa Kraken. Nang pakawalan na ang Kraken , sinabi ni Hades kay Zeus na ang pagsira ng Argos ay magbibigay sa kanya ng sapat na kapangyarihan upang ibagsak ang iba pang mga Olympians, na magtatapos sa kapangyarihan ni Zeus, bilang paghihiganti ni Zeus sa paglinlang sa kanya,sinabi ni Zeus na buhay pa si Perseus sa Argos. Kahit nagpadala si Hades ng kanyang harpies upang patayin si Perseus,nagawa pa ring talunin ni Perseus ang kraken sa pamamagitan ng ulo ni medusa at nailigats si Andromeda. Pinigilan ni Cepheus si Prokopion, ang lider ng kulto, sa pagpatay kay Andromeda ngunit pareho silang namatay ng mabagsakan ng durog na mga bato mula sa Kraken. Lumitaw si Hades at sinabing isa syang immortal kaya’t hindi sya mapapatay ni Perseus. Sinabi ni Perseus na si Hades ay maaaring mabuhay magpakailanman, ngunit hindi sa mundo ng mga tao. Pagkatapos ay ginamit niya ang Sword of Olympus na may kasamang kidlat mula kay Zeus na tumama sa dibdib ni Hades na nagpabalik ditto sa Underworld at hindi na nakita muli. Tinanung ni Andromeda kung papayag na maging hari ng Argos si Perseus ngunit siya ay tumanggi. Muling nag-alok si Zeus kay Perseus na sumama ito sa Olympus, ngunit muling tumanggi ito. Dahil nais manatili ni Perseus sa mundo, ibinalik na lang ni Zeus si Io bago ito tuluyang lumayo.

"All for One"

 

“Hoy! pakopya nga ng assignment”, “anong sagot sa 5?”, “hindi pa ako tapos sa project”, “may test ba mamaya sa physics?”, “patay! yari ! wala pa nga pala tayong assignment sa trigo” – iyan ang karaniwang naririnig tuwing lunes sa section na puno ng saya at kadramahan.

           

“Excuse me po, pila na po sa labas flag ceremony na”. Wala pa ring lumalabas, “flag ceremony na po!”, ilang ulit itong sabihin bago lumabas sa classroom ang section na kalimitang tinatawag na “ALL FOR ONE”- lahat para sa isa. “Classmates awarding daw ngayon ng honor? ”, “weh? sino naman ang may sabi?sabat ng pinakamaingay sa lahat, si Fatima. “Huwag po tayong maingay nagdarasal na”, sabi ng president ng klase. “Anong nagdarasal na?, tingnan mo nga daldalan pa rin ng daldalan iyong ibang section oh! harutan ng harutan, hay naku!”, sagot naman ng feeling banal ngunit may buntot at palaging epal na si Karen. “Magtigil na nga kayo! Hindi na kayo nasanay, lagi namang tuwing FC ganyan ang sitwasyon”, “anung FC?feeling close?”, “boblaks! Flag ceremony”hahahahaha! at nagtawanan ang lahat.

           

“Oi tingnan niyo yung mga kaklase nating babae walang sawa sa pagiikot ng oval ay!”,“anu namang pakialam mo, eh gusto nila iyan, tsaka exercise iyon try mo kaya para pumayat ka! Hahahaha!”, “ikaw na lang!”

           

Habang nagiikot sila ng oval, napagkwentuhan nila kung ano ang magiging buhay nila pagkatapos ng hayskul-ang colloge. “ako sa ibang lugar na papasok, malalayo ako sa inyo kakalungkot nga eh”, “ako dito lang din no choice eh”, “ako bahala na, hindi pa rin naman ako sigurado kung papasok ako ng kolehiyo”, “huwag kayong mag-alala, kahit magkakalayo na tayo sa isa’t isa na hindi man tayo masyadong magkikita lagi na lamang nating tandaan na mahal na mahal natin ang bawat isa at nasa mga puso natin ang samahan ng all for one”, nagulat ang lahat dahil ngayon lang nagging seryoso si Fatima ngayon lang nila narinig iyon mula sa mga labi niya. “Tama na nga ang drama, tara na sa room”, anyaya ng Ms. President.(may SONA pa iyan mamaya … hahahahaha !!!)

......................

“Tara sa grandstand”, paanyaya ni Abi “bakit?”tugon naman ni Angelica, “bili tayo ng kwek-kwek”, “ahh sige tara gutom na nga ako eh”, “mga katakawan niyo talaga, umaariba hahahaha!”, umepal na naman si Karen, “pasama nga hahaha!”, “ikaw naman pala eh, magtatakaw din” at nagtawanan ang tatlo.

Ang Dizon High kung saan nagaaral ang ALL FOR ONE.
Makikita dito ang Grandstand, MAPEH building at ang gusto ng lahat
ang Oval.

Sa klase ng pisika….

“Diffraction is any bending of light by means of reflection and refraction. It is bending of light that passes around the obstacle or through a narrow split causing the light to spread and produce light and dark fringes. Diffraction also occur/seen with all shadow proving that light travels on a straight path.

“Ano ba iyan wala naman akong maintindihan eh”, reklamo ni Fatima “hayaan mo na para iyan sa ikauunlad ng bansang Pilipinas”, ang tugon ng pambansang epal na si Karen at nagtawanan ang silang dalawa. “Fatima and Karen get out of my class now!”, galit n autos ng kanilang teacher. “Naku yari na naman tayo, kasi naman tumawa pa tayo hahaha”, pabulong na sambit ni Fatima. “Ibili niyo ako ng pagkain, please mga love im so hungry na eh”, ang tugon ni teacher Physics at nagtawanan na naman ang lahat.

“Tara muna sa banyo maiihi ako eh”, ang sabi ni Fatima.

 Sa banyo …..

“Anu ba naman iyan, ang baho eh mga hindi nagbubuhos mga babae pa naman”, reklamo ni Karen. “Anla hindi na lang muna ako iihi, hindi ko kaya ang amoy tara na bili na natin si teacher Physics”.

…………..

“Classmates tara sa may torch”, sabi ni Ej. “Oh? ano naman ang gagawin natin dun?”, ang epal na naman ni Karen. “Wala lang, bonding tayong lahat, picture picture tayo, mga isang araw kasi paggising natin sa umaga magkakahiwalay na tayo, magiiba na ang mga buhay natin at syempre iba na an gating magiging kaklase”,at nalungkot ang lahat. “Tama na nga ang drama, tara na handa na ang ngiti ko para sa picture picture, hahaha …  at napatawa naman ni Fatima ang kanyang mga kaklase sa sandali ng kanilang kalungkutan.

Masaya, magulo at nagkakaisa ang seksyong “all for one”, ngunit marami ang ayaw sa kanila, maraming nagsasabi na marumi raw at kailangang pang mag alcohol kapag nakausap ang isa man sa mga ito. Matatalino daw kasi ang “all for one” at hindi sila bagay na makisama sa ibang seksyon, ngunit pare-pareho lang naman silang estudyante sa Dizon High ang kaibahan nga lamang ay hindi pantay-pantay ang kanilang talino. Nagkakaroon ng oras na nagpaparinig o nagsasabi ng masasamang salita ang ibang estudyante sa all for one, ngunit hindi nila ito pinapansin dahil ayaw nila ng gulo. Ang mahalaga sa “all for one” ay sama-sama sila at laging masaya.

“Ilang buwan na lang pala graduation na natin”, “oo nga ang bilis ng araw, parang kelan lang 1^st year high school pa lang tayo”, “mamimis ko kayong lahat, hinding hindi ko kayo makakalimutan”, nagdramahan na naman ang magkakaklase sa may koridor. Sinusulit na nila ang bawat sandali na sila ay magkakasama.

Sa klase ng Chemistry ……. Sa labaratoryo ……..

“Okay , bawasan ang puntos sa mga hindi nakapuyod , walang lab gown, hindi naka rubber shoes at walang gloves”, ang utos ni Mr. Chemistry. “Sir hindi niyo naman po sinabi na may experiment tayo eh”, “ahh wala ba?okay mayroon pa akong 50 minutes sa inyo, bukas na lang natin ipagpatuloy”, tugon ni Mr.Chemistry, “goodbye, thank you and we love you so much Mr. Chemistry”, at nagbunyi na naman ang buong klase dahil vacant na naman sila.

“Clara pwede ka bang makausap?” tanong ng pinakagwapo sa lahat na si Jay-R. “Oo naman ano ba ang paguusapan natin?”, “basta, tara sa ground upo tayo dun, hindi naman masyadong mainit eh” ang tugon ni Jay-R. “Mahal mo ba ako?”, “oo naman mahal na mahal kita pero bata pa tayo eh”, “pero Clara sobrang mahal kita at gusto kong makasama ka habang buhay”, “Jay-R, mahaba pa ang panahon, makapaghihintay ang pagibig at kung tayo talaga ang para sa isa’t isa mismong tadhana na ang tutulong sa atin para magksama”, ang paliwanag ni Clara. “Oh sige maghihintay ako kahit gaano pa iyan katagal”.

……………..

“Guys PE na natin tara na sa MAPEH building”, “hahaha be ready maraming multo na naman dun hahahaha ….”, “oh ano naman?hindi na kayo nasanay”.

 Matatalino ang “all for one”, ngunit tamad, gagawa sila ng paraan para hindi sila magtest sa isang particular na subject, ang dahilan nila ay hindi sila nakapagaral, malakas ang kapit nila kaya naman napagbibigyan  sila ng mga guro.

Makalipas ang maraming araw ganoon pa rin ang ginagawa nila, mayroong tawanan,igawan, kopyahan, kwentuhan, daldalan, dramahan at iyakan. Hanggang ……………….

“Labas na daw po ang lahat ng 4^th year may praktis daw po ng graduation”, nalungkot ang lahat dahil ilang araw na lang, magiiba at magkanya kanya na sila ng landas. “Oh, pano ba iyan sulitin na natin ang bawat sandali na magkakasama tayo, farewell na dear classmates, paalam na”, bakas sa kanila ang kalungkutan.

Tan.. tan… tantananan tanan tanan … ..

Graduation na ……

“Farewell to you my friends We'll see each other again Don't cry 'cause it's not the end of everything I may be miles away But here is where my heart will stay With you, my friends with you”.

Iyakan ang lahat, gusto man nila na hindi sila magkahiwalay ngunit imposibleng mangyari iyon.

“Farewell na sa inyong lahat, hinding hindi ko kayo makakalimutan habang buhay kayong nasa puso ko, sana walang kalimutan ah, mahal na mahal ko kayo classmates”. Masakit man sa bawat isa pero tinanggap nila na magkakahiwalay na sila.

 “Paalam na all for one’ … hanggang sa muli …

                                                              ---tapos---